مونوپد ها سه پایه یک پا هستند (مونو = یک؛ tri = سه). آنها کمی نزدیک به پایدار بودن سه پایه نیستند، اما آنها دارای مزایایی هستند. عکاسان ورزشی و حیات وحش، به ویژه، عاشقان تک قطبی هستند.
مشکل وزن
دنده دوربین دشوار است. DSLR و لنز معمولا بین پنج تا ده پوند وزن دارند. این ممکن است به نظر نرسد، اما سعی کنید بزرگترین وزن را در دستان خود برای یک بعد از ظهر نگه دارید، و شما خواهید دید که منظور من چیست.
با لنزهای طولانی، همه چیز حتی بدتر می شود. برخی از تنظیمات با لنزهای تله فوتو و DSLR های حرفه ای می تواند بیش از 15 پوند وزن داشته باشد.
مشکل این است که وزن چرخ دنده دوربین، فقط باعث درد آن نمی شود؛ همچنین بر روی چگونگی عکسبرداری تاثیر می گذارد. گرفتن یک یا دو عکس با تنظیمات سنگین خوب است، اما اگر شما یک رویداد مانند یک بازی ورزشی را تماشا میکنید یا منتظر چیزی شبیه یک پرنده به زمین هستید، باید دوربینتان همیشه آماده و آماده باشد. به غیر از اینکه شما مانند آرنولد شوارتزنگر ساخته شده اید، این اتفاق نمی افتد.
سه پایه یک روش سنتی برای حمایت از دوربین است. آنها عالی هستند برای قفل کردن دوربین شما، اما آنها کمی فضای خالی را جذب می کنند و تحرک را کاهش می دهند. شما نمی توانید به سرعت با دوربین خود روی یک سه پایه واکنش نشان دهید، که ایده آل نیست اگر شما در کنار یک زمین فوتبال قرار دارید و یا می خواهید یک پیاده روی سریع را دنبال کنید.
این جایی است که مونوپدها وارد می شوند. یک پا به جای سه، آنها یک دوربین را به تنهایی ثابت نخواهند کرد. با این حال، آنها می توانند وزن خود را حفظ کنند. در حالی که شما هیچ عکسبرداری در معرض قرار گرفتن در معرض تابش قرار نمی گیرید، اگر یک لنز طولانی را برای یک بعد از ظهر از یک لنز طولانی استفاده نکنید، بازوهای شما نمی میرند. شما فقط باید دوربین خود را به صورت افقی پشتیبانی کنید در حالی که monopod آن را به صورت عمودی پشتیبانی می کند.
Monopod نیز برای تنظیم مجدد سریع تر است. شما می توانید دوربین خود را حمل و بدون نیاز به تنظیم هر چیزی را حرکت دهید. به همین دلیل است که آنها عکاسان ورزشی و حیات وحش بسیار محبوب هستند. آنها می توانند برای مدت زمان طولانی از لنزهای سنگین استفاده کنند و به شرایط تغییر وضعیت تقریبا به همان اندازه سریع واکنش نشان می دهند که اگر آنها فقط دوربین خود را نگه داشته باشند.
نکاتی برای استفاده از Monopod
اگر چه monopods و tripods (bipods وجود دارد، اما من هرگز یکی از آنها برای عکاسی استفاده نمی شود) هر دو دستگاه پشتیبانی از دوربین هستند، آنها نقش های مختلفی را بازی می کنند. این به این معنی است که شما باید با استفاده از هر یک به طور دیگری فکر کنید.
یک تکپود به معنای حمایت از وزن دوربین شماست تا بتوانید از آن راحت استفاده کنید. این نوع هدف را شکست می دهد و سپس اگر دوربین خود را تا گرفتن تصاویر بگیرید. به همین دلیل، شما باید monopod را به طوری که دوربین در سطح چشم خود نشسته است گسترش دهد. این بسیار بیشتر از آنچه ما به طور کلی توصیه می کنیم سه پایه را توصیه کنیم.
از آنجایی که monopods برای ایجاد تثبیت دوربین شما بسیار کم است، بعید است که عکس های تیز در سرعت شاتر آهسته بگیرید. توصیه های معمول – که شما باید از حداقل سرعت شاتر 1 / [the focal length of the lens] استفاده کنید – درست است. به عنوان مثال، اگر شما از یک لنز 300 میلی متری استفاده می کنید، باید از حداقل سرعت شاتر 1/300 ثانیه استفاده کنید. توجه داشته باشید که این فرمول از فاصله کانونی کاذب لنز شما استفاده می کند، بنابراین اگر شما از یک دوربین سنسور محصول استفاده می کنید لازم است که فاصله کانونی را از طریق عامل تراکم ضرب کنید تا لنز 300 میلی متری لنز 450 میلی متری (عامل تراکم 1.5 x) در یک دوربین سنسور محصول کانن
Monopods، مانند دیگر دنده های عکاسی حرفه ای، می تواند توجه زیادی به خود جلب کند و ممکن است در مکان های عمومی مانند موزه ممنوع باشد. من می دانم که برخی از عکاسانی که سعی کرده اند این نکته را مطرح کنند که یک مونوپاد سه پایه با نگهبانان نیست. این ارزش آن نیست.
شما می توانید سه پایه را خریداری کنید که در آن یک پا به یک تک نفره تبدیل می شود، مثل انتخاب ما برای بهترین سه پایه سفر در سایت خواهر ما، Review Geek. این به شما بهترین از هر دو جهان را می دهد: یک پایه پایدار با انعطاف پذیری یک مونوپاد در دسترس است هنگامی که شما به آن نیاز دارید.
Monopods یکی دیگر از ابزار مفید برای عکاسان است، اما، مگر اینکه شما با لنزهای سنگین برای دوره های طولانی زمان، شما نیاز به عجله و خرید یکی نیست. ورزش، حیوانات وحشی و بعضی اوقات عکاسان عروسی بیشترین استفاده را خواهند داشت.
اعتبار تصویر: توماس ویلیام در Unsplash.
