تفاوت بین یک دمنده و کولر گلف باز هوا؟
اگر شما برای یک کارت گرافیک جدید برای دسکتاپ خود خریداری کرده اید، ممکن است مدل های مختلفی با توصیف های مختلف در واحد های خنک کننده متصل به کولر "هوای" یا "هوای آزاد" مانند کارت مشاهده کرده باشید. اجازه دهید نگاهی به آنچه که این اصطلاحات برای GPU شما بدانیم نگاه کنیم.
هر دو دستگاه همان کار را انجام می دهند: حرکات دور از پردازنده مرکزی روی کارت گرافیک با استفاده از یک بخاری و یک فن. این یک اصل اساسی است که در تقریبا تمام پردازنده های دسکتاپ و بیشتر لپ تاپ ها استفاده می شود: گرما را از پردازنده در سطح وسیع برنج یا آلومینیوم پخش می کند و سپس هوا را در اطراف آن حرکت می دهد تا از گرما خلاص شود. طرفداران در مورد کامپیوتر خود خود همین کار را انجام می دهند. فن های ورودی هوا را خنک می کنند و هواداران خروج هوا را گرم می کنند که توسط قطعات مختلف رایانه شما گرم شده است.
برای یک پردازنده گرافیکی، تفاوت در این است که چگونه آن طرفداران کارت گرافیک خود را از گرمای بیش از حد خلاص می کنند. هر دو نوع از یک یا چند طرفدار در یک واحد خنک کننده استفاده می کنند که روی پوشش پلاستیکی خارجی قرار می گیرند و قدرت را از کارت خود می کشند. این طرفداران از داخل داخل کامپیوتر شخصی شما در هوا گرم می شوند. آنها هوا را بیرون نمی کشند – حداقل بلافاصله.
یک خنک کننده GPU هوای آزاد هوا را از طرف فن می گیرد، هوا را بر روی هیت سینک پخش می کند، و سپس هوای گرم را از طریق سوراخهای بالای و پایین کارت گرافیک داخل جعبه خارج می کند. به همین دلیل است که آن را "هوای آزاد" نامیده می شود، زیرا بین heatsink متصل به پردازنده گرافیکی GPU و هوا در داخل مورد هیچ چیز وجود دارد. جریان هوا به نظر می رسد چیزی شبیه به این است، با فلش های آبی نمایندگی هوای سرد آورده شده توسط کارت گرافیک توسط فن و قرمز نشان دهنده هوای داغ اخراج شده از هیت سینک بازگشت به داخل PC:
در مقابل، کارت های گرافیکی با یک طراحی دمنده، پلاستیک محافظ را بر روی کولر اطراف بخاری، از جمله بالا و پایین کارت گسترش می دهد. تنها ناحیه باز، چندین سوراخ در صفحه نصب است، قسمت کارت که به کامپیوتر متصل است و پورت های الکترونیکی را که مانیتور یا تلویزیون شما را وصل می کند نگه می دارد. با فن گرفتن در هوا از مورد و جایی که آن را به رفتن اما خارج از پنجره، هوا گرم است که توسط بخاری GPU گرم گرم شده است به طور کامل از پشت مورد اخراج می شود. به دلایل روشن نیز این گاهی به عنوان طراحی اگزوز عقب نامیده می شود. در اینجا چیزی است که به نظر می رسد:
بنابراین کدام بهتر است؟ این بستگی به تنظیمات شما دارد. برای یک رایانه رومیزی رایج با یک جعبه بزرگ، ظریف و چند مورد طرفداران، کولرهای هوای باز تمایل دارند که بهتر عمل کنند، خنک کردن پردازنده گرافیکی را تا حد زیادی بیشتر. این به این دلیل است که آنها با هوای کمتر مواجه هستند. حتی اگر سیستم با استفاده از هوای گرم که درون آن قرار دارد، با داشتن این جریان اضافی، GPU شما کمی خنک تر می شود.
اما فقط به این دلیل که یک خنک کننده GPU باز در خنک سازی بهتر است، به این معنی نیست که همیشه بهترین انتخاب است. از آنجا که این بستگی به هوا به خوبی در داخل پروسه CPU است، یک کولر هوای فریزر خوب کار نمی کند، اگر پرونده شما جریان هوا مناسب نداشته باشد. اگر از Mini-ITX کوچکتر با طرفداران کمتری استفاده می کنید یا به یک رادیاتور خنک کننده آب برای ورود یا خروج از آن بسنده کنید، گرمای اضافی که به داخل مورد شما افزوده می شود نیز مدیریت نخواهد شد. این قصد دارد GPU شما را بسازد، نه همه اجزای دیگر شما را اجرا کند، داغتر و کارآمدتر اجرا شود. برای موارد کوچکتر و کسانی که بدون مقدار بالایی از جریان هوا، یک کولر هوای فشرده روی GPU که هوا را خارج از محفظه قرار می دهد، ممکن است برای سیستم بهتری باشد.
برای اکثر کاربران، تفاوت بین دو نوع کولرها حداقل است – کمتر از پنج درجه حرارت از یک طرف و یا دیگر، معمولا به اندازه کافی برای باعث عملکرد پایین تر نیست. و البته، کاربران بالغانی که مایل به دقیق تر جریان هوا درونی خود هستند (یا برای یک کامپیوتر خنک به نظر می آیند) ممکن است از یک راه حل خنک کننده مایع استفاده کنند که از طریق رادیاتور هوا را خارج می کند. به استثنای مواردی که نیازهای خاص خود را برای جریان هوای مورد نظر خود دارید، اجازه ندهید که مسئله هوای دمنده در برابر هوا بیش از حد به شما آسیب برساند.
اگر شما در حال ساخت یک مورد کوچکتر یا در حال برنامه ریزی در مورد استفاده از خنک کننده مایع در CPU، برای کارت گرافیکی Cooler GPU، اگر کارت ها در سایر ابعاد قابل مقایسه باشد. اگر شما در حال برنامه ریزی در مورد اورکلاک GPU خود هستید و می خواهید حداکثر عملکرد را در یک مورد بزرگ انتخاب کنید، یک طرح هوای آزاد را انتخاب کنید.
اعتبار تصویر: Newegg
TLS – چه مشکلی وجود دارد با یک کلید خصوصی باز برای توسعه دهندگان برای استفاده؟
من همیشه این درد را برای ایجاد یک کلید جدید برای توسعه پیدا می کنم و من فکر می کردم که این کار را برای خودم انجام دهم و به دیگر توسعه دهندگان کمک کنم:
- ثبت دامنه مانند
fakesite.com [19659003] دریافت یک گواهی SSL معروف - هر دو فایل های گواهی و کلید خصوصی را در اختیار عموم قرار می دهد
- سایت های خود را به صورت محلی تست کنید با اضافه کردن مطالب به فایل های میزبان من برای هر چیزی که می خواهم تست کنم (یعنی api.fakesite.com، www .fakesite.com، و غیره) یا اشاره به 127.0.0.1 یا ip من در شبکه محلی من و با استفاده از گواهی عمومی و کلید خصوصی.
fakesite.com تمام زیردامنه ها را به یک صفحه در وب سایت اصلی که می تواند توضیح دهد چه چیزی برای آن بود. گواهی واقعی و کلید خصوصی در جاهای دیگر مانند یک مخزن Github قابل دسترسی خواهد بود.
تنها مشکلی که می توانم از آن بپرسم
1) مهاجم می تواند یک حمله MITM را تغییر مسیر DNS خود را به وب سایت خود، که آنها میتواند با استفاده از کلید خصوصی خصوصی در دسترس عموم قرار بگیرد و شما را در مرور به یک صفحه وب مانند 'citibank.fakesite.com' و ورود اطلاعات خود متمرکز سازد.
2) به عنوان یک توسعه دهنده، یک URL را از بین میبرد و ارسال میکنم ترافیک به apu.fakesite.com، که مانند بالا استفاده می شود، بنابراین می توانند ترافیک را که من برای ارسال به کامپیوتر محلی خود می گیرم، ضبط کنم.
این به نظر من به عنوان یک توسعه دهنده برای من امن تر از ایجاد یک گواهی خود امضا با استفاده از ابزارهای قابل دسترس عمومی و داشتن کلید بر روی هارد دیسک من برای استفاده از ابزارهای من است. اگر کسی این کار را می کرد، می توانست هر وبسایتی را برای من فریب دهد زیرا من باید به آن اعتماد کنم، درست؟
با استفاده از مکان هایی مانند leakencrypt برای مجوز، می توان گفت گواهی / کلید من فقط برای این یک دامنه است که باید فقط برای تست و توسعه محلی مورد استفاده قرار گیرد.
آیا مسائلی وجود دارد که من فکر نمی کنم یا به احتمال زیاد به احتمال زیاد این یک ایده بد است؟
یک فایل MP4 (و چگونه می توانم آن را باز کنم) چیست؟
یک فایل با فرمت فایل .mp4 فرمت فایل ویدیویی MPEG-4 است. MP4s یکی از رایج ترین فرمت های ویدیویی ویدیویی است که برای دانلود و پخش ویدئو از اینترنت استفاده می شود.
مرتبط: یک فرمت فایل چیست؟
یک پرونده MP4 چیست؟
فایل های MP4 ایجاد شده است. این یک فرمت ویدیویی بسیار متنوع و فشرده است که همچنین می تواند صوتی، زیرنویس ها و تصاویر ساکن را ذخیره کند. تحت استاندارد ISO / IEC 14496-12: 2001 توسط گروه ISO / IEC و گروه کارشناسان فیلم سازی (MPEG). به همین دلیل، MP4 یک استاندارد بین المللی برای برنامه نویسی صوتی و تصویری است.
ابتدا در سال 2001، MPEG-4 Part 12 بر اساس فرمت فایل QuickTime (.MOV) بود. نسخه فعلی MPEG-4 قسمت 14 در سال 2003 منتشر شد. MP4 یک قالب کانتینر چند رسانه ای دیجیتال محسوب می شود؛ اساسا یک فایل حاوی دسته ای از داده هایی است که فشرده شده است. استاندارد مشخص می کند که چگونه داده ها در داخل ظرف ذخیره می شوند، اما نه این که کدام داده ها کد شده است.
با درجه بالایی از فشرده سازی مورد استفاده در فیلم های MP4، این اجازه می دهد تا فایل ها به اندازه های دیگر کوچکتر از سایر فرمت های ویدیویی باشند. کاهش اندازه فایل بلافاصله بر کیفیت فایل تاثیر می گذارد. تقریبا تمام کیفیت اصلی حفظ شده است. این باعث می شود که MP4 یک فرمت ویدئویی قابل حمل و قابل حمل باشد.
در حالی که فایل های MP4 می توانند صوتی را پخش کنند، نباید آنها را با M4A و MP3 اشتباه گرفت، زیرا این فرمت های فایل هستند که شامل صوتی می شوند 19659002] مرتبط: یک فایل MP3 (و چگونه می توانم آن را باز کنم)
چگونه یک فایل MP4 را باز کنم؟
از آنجا که MP4 یک فرمت فایل استاندارد برای ویدئو است، تقریبا تمام پخش کننده های ویدئو پشتیبانی می کند MP4 برای باز کردن یک فایل، همه چیزهایی که باید انجام دهید این است که روی ویدیوی خود دوبار کلیک کنید و با مرورگر پیشفرض پیش فرض سیستم عامل شما باز می شود. Android و iPhone اساسا پخش MP4 را پشتیبانی می کنند و فقط فایل را ضربه بزنید و به هیچ وجه به تماشای ویدئو خود نخواهید رسید.
کاربران ویندوز و macOS می توانند بدون نیاز به نصب نرم افزارهای شخص ثالث، فایل های MP4 را بازی کنند. ویندوز به طور پیش فرض از ویندوز مدیا پلیر استفاده می کند؛ در MacOS، آنها با استفاده از QuickTime بازی می کنند.
اگر، با این حال، شما ترجیح می دهید یک پخش کننده ویدیویی متفاوت از هر یک از آنها باشد، تغییر ارتباط فایل یک روند ساده در ویندوز یا macOS است. و شما به احتمال زیاد حتی این کار را انجام نخواهید داد. هنگام نصب یک برنامه پخش ویدئو جدید، شانس بالا است که برنامه جدید ادعا می کند که ارتباط با فایل های MP4 در طول نصب، مگر اینکه مشخص شود در غیر این صورت.
نحوه باز کردن برنامه های فروشگاه ویندوز در هنگام راه اندازی در ویندوز 10
بسیاری از برنامه های ویندوز 10 در حال حاضر برنامه های Windows Store بدون فایل های سنتی .exe هستند. در حالی که این برنامه ها کمی متفاوت عمل می کنند، اما هنوز هم می توانید هر یک از آنها را با راه اندازی مجدد با پوشه راه اندازی مجدد راه اندازی کنید.
از تنظیمات راه اندازی استفاده کنید (فقط با برخی از برنامه ها کار می کند)
آخرین نسخه ویندوز 10 یک راه ساده از مدیریت برنامه های راه اندازی در برنامه تنظیمات. این فقط برای برنامه های خاص Store کاربرد دارد که به طور خاص درخواست اجازه برای اجرای در هنگام راه اندازی را دارند. برای مثال، اگر Spotify را از فروشگاه مایکروسافت نصب کنید، می توانید از تنظیمات ویندوز برای استفاده از Spotify در هنگام راه اندازی استفاده کنید.
برای پیدا کردن این رابط، به تنظیمات> برنامه ها> راه اندازی بروید. از طریق لیست بروید و برنامه فروشگاه را به «On» تغییر دهید تا زمانی که ویندوز شروع به کار کند اجرا شود. به عنوان مثال، Spotify را به "On" تنظیم کنید و ویندوز آن را هنگام وارد شدن به کامپیوتر خود وارد کند.
این روش رسمی است، اما اکثر برنامه های فروشگاهی که نصب می کنید در این صورت ظاهر نمی شوند چرا که طراحان آنها در این گزینه ساخت نکردند.
مرتبط با: نحوه مدیریت برنامه های راه اندازی در تنظیمات ویندوز 10
اضافه کردن میانبر به پوشه راه اندازی خود (برای هر برنامه )
در حالی که رابط تنظیمات به شما کمک زیادی نمی کند، راه سنتی راه اندازی برنامه در هنگام راه اندازی هنوز هم کار می کند. همه چیزهایی که باید انجام دهید این است که یک میانبر برای این برنامه به پوشه راه اندازی خود اضافه کنید. این برای برنامه های دسکتاپ سنتی و برنامه های فروشگاه ویندوز کار می کند.
ابتدا پوشه راه اندازی برای حساب کاربری خود را باز کنید. برای انجام این کار، یک پنجره File Explorer را راه اندازی کنید، shell: startup را در نوار آدرس تایپ کنید و سپس Enter را فشار دهید.
هر گونه کلید های میانبر که در این پوشه قرار می دهید، به صورت خودکار هنگام وارد شدن به ویندوز با حساب کاربری فعلی کاربر.
برای افزودن یک میانبر به این لیست، منوی Start را باز کنید و برنامه ای که می خواهید در هنگام راه اندازی راه اندازی شود را پیدا کنید. میانبر برنامه را به طور مستقیم از منوی شروع به پوشه راه اندازی بکشید و رها کنید.
توجه داشته باشید که نمیتوانید پس از جستجوی آن در منوی شروع، برنامه را بکشید و رها کنید. شما باید این برنامه را در لیست تمام برنامه های موجود در سمت چپ منوی شروع یا در کاشی های سمت راست منوی Start پیدا کنید.
بعضی از کاربران ویندوز به صورت دستی کلید راست را به پوشه راه اندازی اضافه می کنند با کلیک یک ورودی شروع منو و انتخاب "باز کردن فایل محل سکونت" برای مشاهده فایل میانبر قبل از کپی کردن آن فایل بیش از. شما نمیتوانید این کار را با یک برنامه فروشگاه ویندوز انجام دهید، اما این درست است که فقط میانبر برنامه را مستقیما از منوی شروع برای ایجاد یک میانبر بکشید و رها کنید.
اگر ترجیح دهید میانبر را از فایل اکسپلورر، پنجره دوم File Explorer و پلاگین shell: appsfolder را به نوار آدرس آن باز کنید.
لیست لیستی از برنامه هایی که در منوی Start ظاهر می شوند را می بینید و می توانید آنها را بکشید و رها کنید میانبرها از اینجا نیز به طور مستقیم به پوشه راه اندازی. با این حال، شما فقط می توانید یک بار یک برنامه را بکشید و رها کنید. شما نمی توانید چندین برنامه را انتخاب کنید و تمام آنها را همزمان بکشید.
ویندوز به طور خودکار پس از ورود به سیستم تمام کلید های میانبر در این پوشه را اجرا می کند.
اگر ذهن خود را تغییر دهید، به پوشه Startup بروید و میانبر برنامه را حذف کنید. ویندوز هنگامی که وارد سیستم می شوید، آن را راه اندازی نمی کند.
این ترفند با هر برنامه ویندوز کار می کند، نه فقط برنامه های فروشگاه مایکروسافت. همچنین میتوانید میانبرهای برنامه دسکتاپ را به این پوشه بکشید و بردارید.
هنگامی که میانبرهای خود را به پوشه راه اندازی خود اضافه کرده اید، می توانید میانبرهای آن را با کلیک راست بر روی اینجا کلیک کنید و Properties را انتخاب کنید تا گزینه های راه اندازی خود را تغییر دهید. برای مثال، می توانید Chrome را به صورت خودکار در حالت ناشناس باز کنید، با افزودن گزینه های مناسب به میانبر آن به سیستم خود وارد شوید.
مرتبط شده است: نحوه اجرای برنامه در هنگام راه اندازی بر روی هر کامپیوتر [19659023]
