کاربر می تواند VPN را با استفاده از پروتکل های مختلف که امروزه در دسترس هستند، پیکربندی کند. همانطور که گزینه های متعددی وجود دارد برای پیکربندی VPN، سوال از مزایا و معایب و همچنین کارایی این پروتکل ها ایجاد می شود.
هنگامی که بسیاری از اصطلاحات فنی برای توصیف این پروتکل ها استفاده می شود، کاربر نرمال برای انتخاب درست آن مشکل می شود.
OpenVPN
اولین بار آن 17 سال پیش منتشر شد یعنی یعنی 13 مه 2017. این منبع رمزنگاری OpenSSL را برای رمزگذاری استفاده می کند. بنابراین تمام سیفرهای موجود در کتابخانه OpenSSL توسط OpenVPN مورد استفاده قرار می گیرند.
هنگامی که برای احراز هویت می آید، یک کلید رمز، رمز عبور یا رمز عبور نام کاربری مشترک می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
هنگامی که به پیکربندی مربوط می شود، OpenVPN بسیار انعطاف پذیر است به عنوان آن می توان در هر پورت حتی 443 پیکربندی کرد. بنابراین ترافیک OpenVPN بسیار دشوار است از ترافیک معمول HTTPS متمایز شود.
مزایا و معایب OpenVPN
IPsec VPN
IPsec یا پروتکل اینترنت پروتکل پایان دادن به پروتکل است که در لایه شبکه ای از مدل OSI کار می کند. این پروتکل برای کار با IPv4 به همان اندازه که در ابتدا توسعه یافت توسعه داده شد، IPv4 با کمترین امنیت
IPsec می تواند داده هایی را که بین دو رایانه یا میزبان، دو شبکه یا حتی یک شبکه و میزبان جریان دارد محافظت کند.
IPsec می تواند در دو حالت:
- حالت تونل IPsec: در این حالت تمام داده های منتقل شده توسط تریلر هدر و ESP (Encapsulating Protocol Security) رمزگذاری شده یا ایمن می شوند.
- حالت حمل و نقل IPsec: تنها تفاوت بین تونل و حالت حمل و نقل این است که با حمل و نقل تمام داده ها رمزگذاری نشده اند، اما فقط بارگیری و تریلر ESP رمزگذاری شده اند.
مزایا و معایب IPsec VPN
نتیجه
انتخاب پروتکل همیشه به مورد استفاده بستگی دارد. برای یک کاربر عادی، OpenVPN می تواند سودمند باشد زیرا سرعت آن بسیار بهتر است، اتصال VPN را مسدود می کند و تنظیم آن آسان است حتی اگر یک برنامه شخص ثالث مورد نیاز باشد.
هنگامی که یک کاربر در جستجوی رمزنگاری قوی تر است، IPsec باید انتخاب شود، زیرا با پیکربندی صحیح، IPsec می تواند بهترین رمزگذاری ممکن را ارائه دهد.