نوشته‌شده در

رمزنگاری – قابلیت اطمینان توالی DNA برای رمزگذاری

یک مشکل عمده با تایید هویت مدرن بیومتریک این واقعیت است که از چیزهایی مانند اثر انگشت شما به عنوان یک رمز عبور استفاده می کند. برخلاف یک رمز واقعی، اثر انگشت به اندازه کافی راز ندارد. هویت های بیومتریک را می توان برای نام کاربری استفاده کرد، که فقط باید به شما منحصر بفرد، اما کلمه عبور نباشد. چندین مشکل با استفاده از DNA به عنوان یک کلید خصوصی یا هر مقدار محرمانه دیگر وجود دارد:

  • کپی دقیق از DNA خود را بر روی همه چیزهایی که با آن دست می زنید را ترک می کنید.
  • ژنوم انسان بسیار متفاوت نیست و نیروی بی رحم را به خطر می اندازد.
  • افرادی که به آن مرتبط شده اند دارای ژنوم مشابه تر هستند.
  • DNA در طول زمان در یک فرد تغییر می کند، بنابراین استاتیک نیست.

شما DNA خود را در همه جا

یک کلید خصوصی خوب یا رمز عبور چیزی است که شما می دانید ، چیزی است که شما باید به طور داوطلبانه نشان دهید. "کلید خصوصی" به این معنی است که کلید باید مخفی باشد و دانش آن اجازه می دهد کسی به عنوان دارنده اصلی شناسایی کند. بر خلاف یک کلید خصوصی رمزگذاری رمز شده بر روی لپ تاپ شما، DNA خود را در همه جا رها کنید. در تنفس، عصاره ها، سلول های پوستی که در میلیون ها نفر، روغن، مو، بزاق، اشک و غیره سقوط می کنند، این را برای یک کلید خصوصی بی معنی می کند که، همانطور که از نامش بر می آید، باید باقی بماند.

از اخیرا موردی که DNA برای تجدید نظر شخصی مورد استفاده قرار می گیرد، سه قاضی خطر ابتلا به حریم خصوصی افراد را هنگامی که DNA به طور غیرمستقیم می تواند به عنوان مدرک در محاکمه جنایی مورد استفاده قرار گیرد اشاره کرد. صرف نظر از نتیجه این بررسی، این واقعیت که ما DNA را ترک می کنیم هنوز وجود دارد:

اکثریت تصویب چنین روش پلیس عمدتا بدین معنی است که فردی که مایل است خصوصیات DNA خود را حفظ کند، باید امور عمومی خود را در یک کت و شلوار فانتوم مهر و موم مهر و موم شده. علاوه بر این، نظر اکثریت به احتمال زیاد نتیجه خواهد شد که بسیاری از مردم مایل به رفتن به ایستگاه پلیس برای داوطلبانه ارائه اطلاعات در مورد جنایات به خاطر ترس از آنها نیز اضافه خواهد شد به پایگاه داده CODIS …. برگزاری اکثریت به این معنی است که یک شخص دیگر نمی تواند بدون رعایت مواد ژنتیکی برای جمع آوری و تدوین دولت، دیگر رای بدهد، در هیئت منصفه شرکت کند یا مجوز رانندگی بگیرد. برخلاف DNA که در پارک یا یک رستوران قرار دارد، اینها همه مواردی است که شخص خود را به مقامات دولتی شناسایی کرده است.

مهم نیست که دولت تصمیم بگیرد که آیا این شواهد قابل قبول است یا خیر. اهمیت مهم این واقعیت است که شواهد، به شکل DNA، برای اولین بار برای هر کسی که باید مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد، باقی مانده است. ارزش مخفی است که در همه جا باقی مانده است به خصوص راز نیست!

(کمبود) تنوع ژنتیکی در انسان

فقط یک خرده کوچک از DNA بین هر فرد متفاوت است. در حالی که DNA خود اطلاعات زیادی دارد، هر ژنوم انسانی بسیار نزدیک به ژنوم شماست. اگر از ژنوم خود برای هر نوع هدف رمزنگاری استفاده کنید، تفاوت ها به اندازه کافی کوچک خواهد بود که نیروی بی رحم امکان پذیر می شود. به عبارت دیگر تفاوت بین ما خیلی کم است. نه تنها این، بلکه خانواده شما دارای حتی بیشتر ژنوم مشابه خواهد بود. حتی اگر تغییرات ژنتیکی تصادفی به اندازه کافی بزرگ برای جلوگیری از جستجو جامع بود، آیا واقعا می خواهید آن را بیش از هر دو پدر و مادر خود را به رها کردن ژنوم خود را به منظور امکان "محاسبه" ژنوم خود را؟ یا برادران شما؟

مقدار زیادی از تفاوت های ژنتیکی انسان از آنچه نامیده می شود SNPs یا Polymorphisms تک هسته ای نامیده می شود. اینها پایگاههای فردی در DNA هستند که بین افراد متفاوت است. در حال حاضر تنها چند صد میلیون پلی مورفیسم شناخته شده وجود دارد. در حالی که صد میلیون ممکن است به نظر بزرگ باشد، ارزش خوبی که برای مقاصد رمزنگاری استفاده می شود، باید به طور گسترده ای بزرگتر باشد، اغلب چندین بار بزرگتر از 2 80 . و البته، هر گروه قومی، تغییرات بسیار کمی در میان آنها را نسبت به گروه های قومی متفاوت خواهد داشت. یک کلید خوب به طور مساوی بین هر فرد متفاوت خواهد بود.

پریدن ژن ها (عناصر قابل انتقال)

مشکل دیگری وجود دارد. اگر شما تجزیه DNA به پایین هر جفت پایه فردی، شما متوجه خواهید شد که در طول زمان تغییر می کند! عناصر خود بازتولید کوچک به نام ترانسپسون ها توالی هایی هستند که خودشان را کپی می کنند و خود را در مناطق مختلف ژنوم ما دوباره وارد می کنند. آنها این کار را به آرامی و به طور تصادفی انجام می دهند. با گذشت زمان، این بدان معنی است که حتی سلولهای فردی ما DNA مشابهی را مانند آنکه در زمانی که ما متولد شد، نداریم. به همین ترتیب، حتی دوقلوهای یکسان نیز به دلیل این پدیده DNA کاملا یکسان نخواهند داشت. این مسئله برای بسیاری از توالی ژنتیکی مدرن نیست، که تنها شمارش تغییرات خاص در ژن های خاص (آلل ها نامیده می شود) نیست، اما برای هر چیزی که نیاز به دقت دقیق را به جفت پایه فردی می دهد، مشکل خواهد بود. 40 درصد از DNA قابل انتقال است

DNA به عنوان یک شناسه منحصر به فرد

اکنون، چه می تواند ژنوم شما را مورد استفاده قرار گیرد؟ شناسایی و احراز هویت در حالی که بسیار ساده است که توالی DNA خود را کشف کنید، کاملا غیرممکن است که آن را به بدن فرد دیگری کپی کنید. مهم نیست چقدر سعی می کنم، اگر یک سلول منفرد استخراج شده و DNA آن تجزیه شود، DNA من را در هنگام تولد (نادیده گرفتن ژن پریدن) نشان می دهد، نه DNA شما. این باعث می شود که فرد ثابت کند فردی است که می گوید آنها با توجه به معاینه دقیق DNA انجام می شود. این مانند SSN است، اما برای سرقت هویت خیلی سخت است. دانش DNA شما اجازه نمی دهد که آن را جعل کنید.

DNA تنها چیزی است که می تواند برای شناسایی استفاده شود. الگوی رگهای دست شما برای شما منحصر به فرد است و بر خلاف اثر انگشت یا DNA، در همه چیزهایی که با آن تماس برقرار کرده اید، باقی نمی ماند. شما باید صراحتا دست خود را روی یک دستگاه اسکن عروقی قرار دهید که کمتر از یک اسکن شبکیه نفوذ کرده است. این در واقع یک تکنیک است که در ژاپن استفاده می شود. در حالی که این هنوز خصوصی تر از DNA است، هنوز هم بهتر است به عنوان یک نام کاربری به عنوان یک رمز عبور استفاده شود، زیرا هنوز هم می تواند به صورت مخفیانه به دست آید.

نوشته‌شده در

وب سایت ها و برنامه ها از نحوه تایپ کردن، نگه داشتن گوشی و استفاده از موس خود یاد می گیرند


چقدر شما گوشی خود را در دست چپ خود نگه دارید؟ دستانتان چقدر بزرگ هستند؟ دست های خود را لرزش هنگامی که شما تایپ یا حرکت موس؟ اگر نشانگر شما از روی صفحه نمایش شما ناپدید شود، چه کاری انجام میدهید؟ شما ممکن است پاسخ به این سوالات را نمی دانید – اما شانس، بانک شما می کند. این اطلاعات به عنوان "بیومتریک رفتاری" شناخته می شوند و به طور فزاینده ای برای شناسایی و تأیید هویت کاربران هنگام ارتباط با بانک ها، خرده فروشان و سایر سازمان ها از طریق وب سایت ها و برنامه های کاربردی استفاده می شوند.

چه بیومتریک رفتاری و نحوه کار آنها [19659004] بیومتریک رفتاری شامل ایجاد پروفیل کاربر منحصر به فرد، جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها از جمله نحوه کشیدن و یا استفاده از ماوس، چقدر روی صفحه نمایش یا کلید ها فشار می دهید و ریتم فشار کلید خود را فشار می دهد. این داده ها اغلب به عنوان یک اقدام امنیتی و اعتبار سنجی مورد استفاده قرار می گیرند، تلاش می کنند تا فعالیت های حساب کاربری جعلی را از طریق واریاسیون رفتار کاربر شناسایی کنند.

به عنوان مثال اگر یک کاربر درخواست کارت اعتباری تا قبل از ورود اطلاعات شخصی به درخواست آنلاین دچار تاخیر زیادی شود مانند نام، تاریخ تولد و SSN، این ممکن است نشانگر این باشد که کاربر برای به دست آوردن این اطلاعات به جای آنکه شخصا آن را یاد بگیرد، زمان می گیرد. اگر کاربر همچنین قادر به حرکت به صفحه بانک و برنامه آنلاین با سرعت و آشنایی بیشتر نسبت به کاربر معمولی باشد، ممکن است نشان دهد که این عمل را اغلب در گذشته انجام داده و ممکن است فعالیت جعلی را نشان دهد.

نگرانی های کاربران و خطرات

در حالی که بیومتریک های رفتاری هیچ چیز جدیدی نیستند ، دسترسی به توان محاسباتی مقرون به صرفه و مجموعه وسیعی از سنسورهای موجود در گوشی های هوشمند مدرن، به افزایش مصرف وسیع آن منجر شده است به یک مقاله عالی توسط Stacy Cowley منتشر شده توسط نیویورک تایمز این هفته است. علاوه بر ارائه یک نظرسنجی از تکنولوژی و نحوه استفاده از آن، نویسنده سه نکته اصلی را برای کاربر محتاطانه حفظ حریم خصوصی برجسته می کند:

  1. بیومتریک رفتاری می تواند اطلاعات حساس شخصی و سلامت را نشان دهد. بیومتریک رفتاری می تواند بینش های خود را در مورد سلامت و توانایی های شخصی ما، کاهش ناگهانی در هماهنگی دست و چشم یا ظهور لرزش دست. به خصوص در مواردی که داده ها ممکن است توسط ارائه دهندگان بیمه و سایر سازمان هایی که منافع تجاری خود را در رفاه ما به دست آورده اند، جمع آوری شود، این می تواند پیامدهای گسترده ای و اخلاقی داشته باشد.
  2. تعداد کمی از شرکت ها به استفاده از بیومتریک رفتاری اعتراف می کنند – رضایت از کاربران آن برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل این اطلاعات. در یک مقاله پیگیری ، استیسی کولی مشکل خود را در مورد استفاده از بیومتریک رفتاری مورد بحث قرار داد. در حالی که فروشندگان مایل به بحث در مورد فن آوری خود، چگونگی کارکردن و صحبت در مورد موارد استفاده بودند، تعداد کمی از بانکها یا خرده فروشان تمایل داشتند که بیومتریک رفتاری بخشی از استراتژی امنیتی خود باشند. اگر آنها تمایلی به استفاده از این ابزار نداشته باشند، قطعا از مشتریان خود برای استفاده و تجزیه و تحلیل این داده ها رضایت ندارند.
  3. چند قانون وجود دارد که حاکم است یا حتی در مورد جمع آوری و استفاده از رفتار بیومتریک داده است. در حالی که برخی از قوانین اطلاعات مربوط به بیومتریک فیزیکی را شامل اطلاعاتی از قبیل اثر انگشت، تشخیص چهره و اسکن وضو می کند، اکثر قوانین در یک زمان قبل از هوش مصنوعی و فن آوری پیشرفت کرده اند تا داده های رفتاری می توانند بینش شخصی و حساس را ارائه دهند و شناسایی این قوانین در مواردی که قوانین مربوط به داده های رفتاری هستند را پوشش می دهند، این قوانین اغلب به استثنای افشای اطلاعات و الزامات رضایت مند بودن این اطلاعات در پیشگیری از امنیت و جلوگیری از تقلب استفاده می کنند.


اگر چه بیومتریک رفتاری، پیامدهای امیدبخش برای امنیت آنلاین و جلوگیری از تقلب را ارائه می دهد، آشکار است که این منطقه است که از افزایش آگاهی و تحقیق بهره مند شود. با جمع آوری داده هایی که می تواند بسیار مشخص و حساس باشند، بخش خصوصی و دولتی نیز باید به تصویب قوانین، دستورالعمل ها و شیوه هایی که از منافع عمومی حمایت می کنند، حرکت کند. به ویژه که تکنولوژی بیومتریک رفتاری گسترده تر می شود، لازم است اطمینان حاصل شود که اطلاعات ما از طریق شرکت های شفاف و اخلاقی مورد اعتماد ما با بانکداری و کسب و کار ما مورد استفاده قرار می گیرد.

درباره دانیکس سرگیسون

دانیکا یک کانادایی است وکیل، مدیر انجمن آنلاین و علاقه مندان به فناوری. او درباره قانون، حریم خصوصی و تقاطعات بین مسائل فنی و اجتماعی می نویسد. توییتر:DanicaSergison

VPN Service "title =" VPN Service "/>    </div> <p><a href=

نوشته‌شده در

پس از فراخوانی میکروچپهای ایمپلنت در افرادی که در انتظار محاکمه هستند، آیا آنها در معرض تهدید بعدی برای حریم خصوصی هستند؟


سال گذشته، Privacy News Online در مورد راه آهن سوئد SJ نوشت که به مشتریان اجازه می دهد تا ایمپلنت های میکروچک زیر پوست را برای خرید آسان بلیط خریداری کنند. این ممکن است به نظر یک ایده بد بدل شده باشد، اما چنین ایمپلنت های تاریخی شگفت انگیزی طولانی دارند. بیشتر نگران کننده است، آنها به نظر می رسد که محبوبیت خود را به دست آورده و به طور فزاینده ای در شرایط روزمره با خصوصیات ظاهری حفظ حریم خصوصی به دست می آیند.

یکی از پیشگامان این منطقه، کوین وارویک است که پیش از این پروفسور Cybernetics در دانشگاه ریدینگ انگلستان بوده است. در سال 1998، وارویک یک فرستنده میکروچاپ کوچک داشت که به صورت جراحی برروی ساعدش تحت بیحسی موضعی قرار می گرفت:

این آزمایش به کامپیوتر اجازه داد تا کوین وارویک را تحت نظارت قرار دهد و از طریق تالارها و دفاتر وزارت Cybernetics در دانشگاه ریدینگ، با استفاده از سیگنال شناسایی منحصربفردی که توسط تراشه implanted منتشر شده است. وی پروژه "سیبورگ 1.0" پروژه وورویک را براساس توانایی خود برای انجام کار بر روی اشیاء با حرکت دادن دست خود به آن ها نزدیک تر کرد، چیزی که او در پروژه "Project 2002" سایبورگ 2.0 ". اما گفته می شود که در توضیحات بالا اشاره می شود که او نیز می تواند تحت نظارت قرار گیرد به عنوان او منتقل شده است.

پس از تحقیقات پیشرو وارویک، مردم ادامه آزمایش با ایمپلنت های میکرو تراشه. بعضی ها، مانند Lepht Anonym، دستگاه های خود را با استفاده از "سوزن، چنگال، گیاه خوار" وارد کردند – به علاوه ودکا برای خنثی کردن درد. دیگران شروع به جمع شدن به جوامع نیمه سازمان یافته "biohackers"، همچنین به عنوان "چرخ" شناخته می شود. مقاله 2017 در Wired ادعا کرد که در حال حاضر حدود 5000 سنگ شکن در ایالات متحده وجود دارد.

یکی از پدیده هایی که باعث جذب بیشتر ریزپردازنده ها می شود، "حزب ایمپلنت" است. هر کسی می تواند در مورد چیپس ها – معمولا زیر پوست بین انگشت شست و انگشت اشاره کند – با افرادی که تجربه انجام این کار را با خیال راحت داشته باشند. به عنوان مثال، پروکسی در سال 2014 در یک حزب ایمپلنت سوئدی گزارش داد. یک مقاله 2017 در Insider Business گزارش داد که هانس سیبلاد، بنیانگذار گروه زیست شناسی سوئدی، به میزبانی میزبان ایمپلنت در مکزیک، فرانسه، یونان، آلمان، انگلیس، دانمارک، و در ایالات متحده

Sjöblad نیز شروع به کار با شرکت ها. در سال 2015، Epicenter مرکز راه اندازی سوئد شروع به ارائه کارکنان خود را به گزینه ایمپلنت میکروچیپ برای باز کردن درها، چاپ پرینتر، و یا خرید نوشیدنی با استفاده از موج دست خود را. تا سال 2017، 150 نفر این کار را انجام داده اند.

ایمپلنت اپیکنتر از شرکت سوئدی Biohax می آید. وب سایت آن ادعا می کند "بیش از 1000 متخصص در بخش های مالی، بهداشتی، دولتی، علمی و فناوری از Biohax خود استفاده می کنند تا یک تجربه بدون درز با محیط اطراف خود داشته باشند". ایمپلنت Biohax از استاندارد ارتباط نزدیک (NFC) استفاده می کند ، که در حال حاضر در سراسر جهان رایج است، و توسط بسیاری از تلفن های همراه مدرن پشتیبانی می کند. این نیز به طور گسترده ای برای سیستم های حمل و نقل بدون تماس استفاده می شود، به همین دلیل است که راه آهن سوئد SJ قادر به پذیرش آن به عنوان وسیله پرداخت است. برنامه های آندرویید اجازه می دهد داده ها به ریزپردازنده نوشته شوند. تراشه های NFC دارای قابلیت های پیشرفته تر از اپلت های قبلی هستند که دارای برچسب های شناسایی فرکانس رادیویی ساده (RFID) بودند.

شرکت دیگری که فرستنده های RFID و NFC را ارائه می دهد، چیزهای خطرناکی است که می گوید محصولات خود را به گوگل، سامسونگ و اپل در میان دیگران فروخته است. درست به نام آن، چیزهای خطرناک دوست دارد تأکید کند که محصولات خطرناک آن چیست:

هشدار: این کیت قطعا شامل موارد خطرناک است. در حالی که دستگاه transponder xNT تحت آزمایش های مختلف کیفی در حین ساخت و ساز قرار گرفته است و از طریق باتری آزمایش ها با آزمایشگاه های مختلف خصوصی قرار گرفته است، هیچ یک از ادارات نظارتی دولتی برای لانه سازی یا استفاده در داخل بدن انسان مورد آزمایش قرار گرفته یا تایید نشده است. استفاده از این دستگاه به شدت در معرض خطر است.

اداره مواد غذایی و داروی ایالات متحده تست های RFID برای ایمپلنت های انسانی در سال 2004 را تأیید کرد، اما در سال 2015 هنوز نگرانی های امنیتی زیادی وجود دارد. شرکت ویسکانسین وینزینگس اولین شرکت آمریکایی بود که کارکنان خود را برای خرید تنقلات، ورود به کامپیوترها یا استفاده از دستگاه کپی از طریق یک میکروچاپ ایمپلنت Biohax به کار خود افزود.

این نوع استفاده به وضوح نسبتا بی ضرر است. اما همان طور که مردم بیشتر به میکروچیپ ها اعمال می شوند – یک مقاله اخیر ادعا کرد که حدود 3000 نفر در سوئد تنها آنها را دارند – خطر وجود دارد که آنها را تبدیل به نرمال شدن و گسترش به استفاده هایی که کمتر خوش خیم هستند. به عنوان مثال، تصور می شود که شرکت ها فشار بر کارکنان را برای اتخاذ تکنولوژی به همان شیوه ای که آنها می توانند به آنها اجازه دهند تا تمام فعالیت های محل کارشان – حتی به هر یک از اعمال کلیدواژه اجازه دهند – به طور مداوم تحت نظارت قرار بگیرند، همانطور که این وبلاگ در سال گذشته گزارش داد. یک گزارش ویدئویی 2018 در مورد استفاده روزافزون از دستگاههای کاشته شده به عنوان «کارکنان تراشه سازی: مساله زمانی، نه اگر» بود. این ممکن است زودرس باشد اما نشانه هایی وجود دارد که مردم شروع به بررسی چیپس های implanted شده را نیز برای اهداف دیگر می کنند.

اخیرا در اوهایو، رابرت لوودمن، شورای شهر توئلسون، رابرت لویدمن پیشنهاد داد که مجرمین مجرمان خرد کردن را به عنوان جایگزینی برای استفاده از دستبند . او این ایده را بر این مبنا مبنی بر این که از تخریب دستگاه های ردیابی هنگام ارتکاب جرائم اضافی جلوگیری می کند، توجیه می کند. او گفت: "تیلوود Toledo Blade گزارش داد که لوئدان می گوید:

" من به اندازه کافی نشان می دهد که در تلویزیون دیده می شود، جایی که فرد آن را از بین برده است و آنها مرتکب جرم می شوند و آن را لغو می کنند. " "من نمی توانم باور کنم این چیزی غیر انسانی است و من باید باور کنم که تکنولوژی وجود دارد. ما سگ ها، گربه ها را میکروچپ می کنیم تا بتوانیم یک میکروچاپ را درون بگذاریم و نمی توان آن را حذف کرد تا حکم خدمت کند یا محاکمه تمام شود "

اعضای شورای دیگر این ایده را رد کردند و کارشناسان اشاره کرد که تراشه های کاشتی که برای حیوانات استفاده می شود، به همان شیوه ای که لویدمن می خواست، کار نمی کند، زیرا آنها مانند یک ردیاب GPS که می توانند از راه دور کنترل شوند، کار نمی کنند، اما زمانی که یک حیوان از دست رفته واقع می شود، اسکن می شود.

حادثه مهم است زیرا نشان می دهد که ریزپردازنده های وارد شده در جریان جریان سیاسی وارد شده اند. و حتی اگر آنها را نمی توان به عنوان trackers GPS استفاده می شود، بسیاری از برنامه های کاربردی دیگر که پیامدهای حفظ حریم خصوصی مشکل دارند. به عنوان مثال، یک پیشنهاد مشترک این است که یک تاریخچه پزشکی شخصی را می توان در چنین چیپ ها ذخیره کرد تا به پزشکان در اورژانس کمک کند. در واقع، یک محصول کاشته شده از این نوع در سال 2002 راه اندازی شد، اما هرگز آن را ندیده بود. در واقع، تحقیقات خود شرکت نشان داد که 9 نفر از 10 نفر از این نوع درخواست ها ناراحت بودند. اما تصور می شود که ورود کنندگان جدید به این بخش تصور می کنند که فناوری در حال حاضر تغییر کرده است و این رمزگذاری قوی می تواند نگرانی هایی را در مورد دسترسی غیر مجاز به داده ها تصور کند. [1965،9002] ظرفیت بسیار بالا حتی کوچکترین دستگاه های حافظه به این معنی است که مقدار زیادی از داده های شخصی می تواند در چنین دستگاه هایی ذخیره شود. ساده است که یک سیستم میکروچپهای چند منظوره ای که بتواند انواع مختلفی از مجوزها و داده های مرتبط را ذخیره کند، ساده باشد. بیومتریک مانند اثر انگشت، اسکن رادیوگرافی و حتی توالی های DNA می تواند برای ایجاد نوع پاسپورت ایمپلنت اضافه شود. این سیستم ممکن است به روز رسانی روزانه داده ها و آپلودها اجازه دهد که یک رکورد کامل و قابل حمل از نحوه استفاده آن ارائه دهد. با این حال، برای تمام مزایای بدون شک خود، مهم است که به یاد داشته باشید که چنین دستگاه همچنین سیستم نظارت کامل را ایجاد می کند.

پس از شروع آهسته، فن آوری شروع به حرکت سریعتر می کند. همانطور که میکروچیپ ها به طور فزاینده رایج و پذیرفته شده اند، برای کسانی که تصور می کنند که روش های جدید استفاده از آنها و کسانی که قوانین جدید را تنظیم می کنند برای تنظیم این کاربردها، حیاتی است، برای شروع به فکر کردن درباره بهترین راه برای انجام هر دو، حیاتی است. اگر این کار را نکنند، ممکن است ما به زودی یک خطر دیگر برای حفظ حریم خصوصی ما، که در حال حاضر تحت حمله چندین محله است – اما این بار، از درون بدن خودمان، به زودی شاهد خواهیم بود.

تصویر برجسته توسط Railways SJ

About Glyn Moody

گلیان مودی یک روزنامه نگار آزاد است که در مورد حفظ حریم خصوصی، نظارت، حقوق دیجیتال، منبع باز، کپی رایت، اختراعات و مسائل عمومی کلی در مورد فن آوری دیجیتال می نویسد و صحبت می کند. او شروع به پوشش استفاده از اینترنت در سال 1994 کرد و اولین ویژگی اصلی در مورد لینوکس را که در اوت 1997 در Wired ظاهر شد، نوشت. کتاب او "Code Rebel Code" اولین و تنها تاریخ دقیق افزایش منبع باز است VPN Service "title =" VPN Service "/> در حال حاضر فعالیت های بعدی خود را،" Code of Life of Life "، به بررسی بیوانفورماتیک – تقاطع محاسبات با ژنومیک می پردازد

   </div> <p><a href=

نوشته‌شده در

شبکه اختصاص داده شده به اولین پاسخ دهنده حریم خصوصی، شفافیت و مسائل بی طرفی شبکه را افزایش می دهد


ارائه اولین پاسخ دهندگان مانند پلیس، خدمات آتش نشانی و امدادرسانی با بهترین فناوری موجود، قابل درک است. زندگی می تواند نجات یابد و فاجعه ها از بین می رود، اگر اقدامات به سرعت انجام شود و اطلاعات کلیدی در میان پرسنل مربوطه به طور گسترده به اشتراک گذاشته شود. اما همانطور که پست های قبلی در خبرنامه های حریم شخصی آنلاین اشاره کرده اند، قابلیت های افزایش یافته چنین فن آوری نیز می تواند مشکلات بالقوه ای را برای حفظ حریم خصوصی ایجاد کند. این دوباره در یک داستان از The Intercept در مورد یک شبکه بی سیم پهنای باند بلندپروازانه به نام FirstNet که به طور خاص برای اولین پاسخ دهنده طراحی شده است، تأکید دارد.

این پروژه از گزارش کمیسیون ملی حملات تروریستی پس از ایالات متحده به وجود آمد (بنابراین – به نام 11/11 کمیسیون). این گزارش نشان داد که برقراری ارتباط بهتر بین سازمان های مختلف می تواند بعد از حمله به مرکز تجارت جهانی جان ها را نجات دهد. اگر چه بعضی از آنها این سوال را مطرح کرده اند که آیا این موضوع واقعا مشکل بود و پیشنهاد کرد که شبکه های تلفن همراه امروزه بتوانند قابلیت همکاری لازم را ارائه دهند، یک شبکه اختصاصی مزایا را ارائه می دهد.

به عنوان مثال یکی از ویژگی های مهم FirstNet، در ارائه 2013، ارائه امتیازات "اولویت" و "پیش خرید" است. نخستین به این معنی است که ترافیک FirstNet دسترسی سریع به شبکه های پهنای باند را فراهم می کند؛ دومی بدین معنی است که دیگر کاربران می توانند به طور فعال از شبکه حذف شوند تا پهنای باند را برای نیازهای اولین پاسخ دهنده آزاد کنند. این ویژگی ممکن است در شرایطی که دهها هزار نفر در تلاش برای تماس با خانواده و دوستان خود برای بررسی رفاه آنها در پی یک حادثه بزرگ فعال هستند فعال شود. مسدود کردن شبکه باعث می شود برای اولین پاسخ دهندگان برای کمک به کسانی که به آن نیاز دارند سخت تر است. مسدود کردن چنین ارتباطی ممکن است به نظر سختگیرانه باشد، اما یک حرکت منطقی است.

شبکه یکپارچه، همچنین به منظور اجازه دادن به پاسخ دهندگان اولیه به دسترسی آسان تر و سریعتر به طیف گسترده ای از پایگاه های داده در حوزه های مختلف طراحی شده است. بسیاری از این اطلاعات حاوی اطلاعات حساس هستند. برای مثال، یک مقاله سفید FirstNet 2017 توضیح میدهد که چگونه دسترسی به پایگاه داده توسط گمرک و مرزهای ایالات متحده (CBP) مورد استفاده قرار می گیرد:

FirstNet می تواند به طور خاص بهتر عوامل گشت مرزی را برای اتصال به پایگاه های داده های حیاتی شناسایی کند که آیا افراد بازداشت شده قبلا به دلیل نقض قوانین مهاجرت به سرعت و به طور صحیح جمع آوری بیوگرافی (به عنوان مثال، نام، تاریخ تولد، محل تولد) و اطلاعات بیومتریک (به عنوان مثال، اثر انگشت 10 عکاسی، تصویر عکس) که از راه دور به پایگاه داده های ارسال شده منتقل می شود.

علاوه بر این، The Intercept گزارش می دهد که FirstNet از "مراکز همجوشی" اطلاعاتی را ایجاد می کند که امکان اشتراک اطلاعات جنایی بین ادارات دولتی را در اختیار ماموران محلی قرار می دهد که از شبکه اولین پاسخ دهنده استفاده می کنند. در نتیجه، اطلاعات حساس تر به طور معمول از پایگاه داده های مرکزی به مردم در این زمینه جریان می یابد. پهنای باند برتر FirstNet اجازه می دهد که چک های تلفن همراه با استفاده از بیومتریک به حالت معمول تبدیل شود. به عنوان تشخیص چهره در محل، اسکن عنبیه و شناسایی اثر انگشت ساده تر می شود، آنها نیز احتمالا تبدیل به رایج تر می شوند. دیگر قابلیت هایی که از FirstNet بهره مند می شوند عبارتند از ردیابی شماره مجوز و دسترسی همزمان به انواع مختلفی از خوراک های زنده از پرسنل، دوربین های ایستا و هلیکوپتر.

FirstNet قصد دارد به علاوه صرفا ارائه اتصالات شبکه، یک اکوسیستم برنامه کامل را ایجاد کنید، که یک "پرونده رو به رشد برنامه های کاربردی ایمنی عمومی" را فراهم می کند. برنامه های آینده عبارتند از:

  • نظارت تصویری (شامل دوربین های فرسوده شده بدنه، تشخیص تصویر و هواپیماهای بدون سرنشین)
  • آگاهی و تشخیص موقعیت (شامل موقعیت جغرافیایی، خدمات مکان یابی و حسگر های تلفن همراه)
  • (CAD) و راه حل های یکپارچه CAD
  • نقشه برداری و موقعیت مکانی سیستم اطلاعات جغرافیایی
  • سیستم مدیریت رکوردها
  • امنیت سایبری و شناسایی تقلب
  • اینترنت اشیاء و شهر هوشمند، اطلاعیه های تودهای
  • Telemetry / telemedicine [19659009] صدا و تصویر ماموریت انتقالی
  • ارتباطات و همکاری چندگانه (گروه های گفتگوی پویا، متن، صدا، تصاویر، تصویری) برای عملیات اضطراری

FirstNet به مقادیر عظیمی از اطلاعات می تواند به یک روش جمع آوری شود تا کنون سخت یا غیرممکن بود. این به وضوح از مزایای بسیار خوبی برای اولین پاسخ دهنده ها است، اما همچنین راه را برای نظارت های گسترده و مزاحم باز می کند. تعداد زیادی از افرادی که دسترسی آسان به محدوده بی سابقه ای از پایگاه های داده را داشته باشند، همچنین برای ردیابی و مقابله با سوء استفاده از اطلاعات محرمانه سخت تر خواهد شد.

یک اثر جانبی حرکت به FirstNet جدید خواهد بود که ارتباطات اولین پاسخ دهنده همه در یک کانال ارتباطی رمزگذاری می شوند. این به وضوح از اخبار خوب در محافظت از اطلاعات شخصی آن است که در سراسر شبکه جریان دارد، اما هزینه می شود. روزنامه نگاران ایالات متحده به طور سنتی از کانال های ارتباطی ارتباطی برای نظارت بر پاسخ دهندگان و پیگیری بلایای طبیعی، اعتراضات و موارد اضطراری استفاده می کنند. به همین ترتیب، آنها منابع حیاتی اطلاعات هستند که در صورت استفاده مسئولانه از شفافیت بسیار مورد نیاز برای عملیات خدمات عمومی استفاده می کنند. با حرکت در داخل جریان رمزگذاری شده، این اطلاعات از دست خواهد رفت و عملیات در یک زمان مبهمتر خواهد بود، زمانی که بیشتر و نه کمتر، شفافیت مورد نیاز است. علاوه بر این، رسانه ها برای کمک به پاسخ دهندگان سخت تر خواهد بود – برای مثال، با هشدار عمومی برای جلوگیری از مناطقی که در حادثه رخ داده است.

به طور مشابه، با حرکت ترافیک در یک کانال رمزگذاری شده، سرنخ های کمتر در مورد برنامه های جدید وجود خواهد داشت که به طور خاص برای شبکه جدید و کاربران آن طراحی شده است. این بدان معنی است که نظارت بر نحوه تکامل اکوسیستم جدید FirstNet

FirstNet همکاری میان مقام اول شبکه پاسخ دهنده دولت ایالات متحده و AT & T است. به منظور رقابت در این بخش مهم، سایر شرکت های بزرگ مخابراتی احتمالا از ارائه خدمات اختصاصی به این نوع استفاده می کنند – Verizon قبلا سرویس خود را اعلام کرده است. همانطور که شبکه های اختصاصی بیشتری در دسترس قرار می گیرند، تکامل طبیعی ایجاد سیستم های اولویت های بسته برای بخش های دیگر می باشد – مثلا سلامت، حمل و نقل، انرژی و غیره که در نهایت منجر به یک سطح بالایی از شبکه های اولویت بندی شده می شود که تضمین مزایای پیش خرید بیش از کاربران معمولی . به این ترتیب، به عنوان یک نتیجه، به طور فزاینده ای در سراسر اینترنت باقی مانده، بدون تضمین تحویل، و ویژگی های امنیتی داخلی ساخته شده (و در نتیجه با نیاز بیشتری به VPN ها) ارتباط برقرار خواهد کرد. ظهور این نوع اینترنت دوجانبه دقیقا همان چیزی است که بسیاری از آنها به عنوان یک خطر برای از بین بردن حفاظت از خنثی بودن شبکه هشدار دادند. [1965،9002] به غیر از نگرانی های عمومی در مورد تضعیف بی طرفی خالص، مسئله ای دیگر که ناشی از معرفی این نوع اختصاص داده شده شبکه های با سرعت بالا برخی معتقدند ساخت شبکهای جداگانه مثل FirstNet موجب شده که دولت برای بستن بقیه اینترنت به طور محلی و موقت راحت تر شود. این امر به اورژانسی و سایر خدمات حیاتی تأثیر نخواهد گذاشت، که به استفاده از کانال اختصاصی خود ادامه خواهد داد، اما از گروه های دیگر (به عنوان مثال کسانی که در تظاهرات صلح آمیز شرکت می کنند) از برقراری ارتباط و در نتیجه سازماندهی جلوگیری می کنند. اگرچه اینترنت "خطوط سریع" برای پاسخ دهندگان اول به نظر ایده خوبی است و از مزایای واقعی برخوردار است، اثرات ضربه ای ممکن است مشکل ساز باشد. همیشه خطر وجود دارد که آنها می توانند منجر به معرفی وسیع تر خطوط ZiL دیجیتال برای ترافیک دولتی و شرکت های بزرگ شوند، در حالی که بقیه ما از عبور جریان شبکه در مسیرهای عمومی و غیر قابل اعتماد جلوگیری می کند.

تصویر برجسته توسط ایالات متحده دولت

درباره Glyn Moody

Glyn Moody یک روزنامه نگار آزاد است که در مورد حفظ حریم خصوصی، نظارت، حقوق دیجیتال، منبع باز، کپی رایت، اختراعات و مسائل عمومی سیاست در زمینه تکنولوژی دیجیتال می نویسد. او شروع به پوشش استفاده از اینترنت در سال 1994 کرد و اولین ویژگی اصلی در مورد لینوکس را که در اوت 1997 در Wired ظاهر شد، نوشت. کتاب او "Code Rebel Code" اولین و تنها تاریخ دقیق افزایش منبع باز است VPN Service "title =" VPN Service "/> در حال حاضر فعالیت های بعدی خود را،" Code of Life of Life "، به بررسی بیوانفورماتیک – تقاطع محاسبات با ژنومیک می پردازد

.    </div> <p><a href=