سه شنبه، 29 حوت 1396 این سخنان را به عنوان مقدمه ی «آموزش بینوایان» در سالیاد بابه مزاری، بعد از ظهر 22 حوت 1396 گفتم؛ در یک سوءاستفاده کوچک و بی تکلف، در ادیتوریم فرانسیس دوسوزا.
اکنون این سخنان را، در آخرین روز سال 1396، پیشاپیش یک سال جدید، و روز جدید، اهداء می کنم به: اول، عظيميان، اشرف غنی احمدزی و استاد محمد کریم خلیلی، به یاد روزها و لحظه هایی که این گونه سخن گفتن درونمایه ی هدف مشترکی بود که برای هم، و برای نسل امروز و فردای خود، پیش رو داشتیم؛ و من و هم نسلانم، برای حفظ و پرورش هر دوی آنها هزینه ای سنگین پرداختیم…
و دوم، بابه مزاری؛ ققنوسی که به تکرار و پیوسته، سر از یک خاکستر سنگین بلند می کند و می گوید: «آتی مه، موشه؛ مگم ایتو نموشه!». معرفت
لینک دانلود