در ژانویه ، Privacy News Online در مورد قانون مهم جدید حریم خصوصی چین ، قانون حمایت از اطلاعات شخصی ، نوشت. این پست بر روی محدودیت های فراقانونی قانون و تأثیرات احتمالی آن بر شرکت های غیرچینی متمرکز بود و به اولین پیش نویس قانون اشاره داشت. نسخه دوم به تازگی منتشر شده است و مقاله ای در سایت پروتکل با نگاهی به چگونگی تأثیر قانون جدید بر شهروندان چینی ، نگاهی انداخته است. کسانی که در غرب به افسانه های سیستم های نظارت بر سرکوب دولت چین عادت داشتند ، ممکن است با خواندن دیدگاه زیر ، نقل شده در مقاله ، متعجب شوند:
"این قانون خوبی است" ، جرمی داوم ، یکی از اعضای ارشد دانشکده حقوق یل ، پل تسای مرکز چین ، به پروتکل گفت. "ما فکر می کنیم که چین بیش از حد به حفظ حریم خصوصی فکر نمی کند ، و این اشتباه است … انتظارات در مورد حریم خصوصی در چین افزایش می یابد ، و دولت با تصویب یک مقام سطح بالا برای تلاش و اطمینان از برخی از حمایت ها به آن پاسخ می دهد. "
عنوان تجزیه و تحلیل پروتکل" چین می تواند به زودی قوانین حریم خصوصی قوی تری نسبت به ایالات متحده داشته باشد ". از برخی جنبه ها ، قانون پیشنهادی محافظت از اطلاعات شخصی ، که احتمالاً تا پایان سال تصویب می شود ، حتی از مقررات عمومی حفاظت از داده های اتحادیه اروپا (GDPR) نیز پیشی می گیرد که اغلب به عنوان معیار در این زمینه تلقی می شود. یک مثال خوب در مورد اینکه پیش نویس دوم باعث افزایش محافظت از حریم خصوصی کاربران شده است ، ماده 57 جدید است که در ترجمه توسط مرکز سیاست سایبری استنفورد DigiChina به شرح زیر آمده است:
متصدیان اطلاعات شخصی که خدمات پایه ای بستر اینترنت را ارائه می دهند ، تعداد زیادی از کاربران و مدلهای تجاری پیچیده آنها باید تعهدات زیر را انجام دهند:
1. یک نهاد مستقل متشکل از اعضای خارجی برای نظارت بر فعالیتهای مدیریت اطلاعات شخصی تشکیل دهید.
2. توقف ارائه خدمات به محصولات یا ارائه دهندگان خدمات در بسترهایی که به طور جدی قوانین یا مقررات اداری را در مدیریت اطلاعات شخصی نقض می کنند ؛
3. گزارشات مربوط به مسئولیت اجتماعی به طور منظم از اطلاعات شخصی را منتشر کنید و نظارت جامعه را بپذیرید. "
همانطور که در مقاله پروتکل اشاره شده است ، این کاملاً شبیه کمیته حریم خصوصی مستقل است که فیس بوک به عنوان بخشی از 5 میلیارد دلار توافق نامه خود با FTC باید ایجاد کند ، در ژوئیه 2019 توافق شد. در آنجا ، فیس بوک موافقت کرد که یک کمیته حریم خصوصی مستقل از هیئت مدیره فیس بوک ایجاد کند ، و کنترل کامل توسط مارک زاکربرگ را در مورد تصمیمات موثر بر حریم خصوصی کاربر از بین برد. اعضای کمیته حریم خصوصی باید مستقل باشند و توسط کمیته معرفی مستقل منصوب می شوند. قانون جدید محافظت از اطلاعات شخصی چین به ویژه اطمینان حاصل می کند که استفاده روزافزون از الگوریتم ها بر حریم خصوصی افراد تأثیر منفی نمی گذارد. در ماده 25 آمده است:
کسانی که فروش تجاری یا تحویل اطلاعات را از طریق روش های تصمیم گیری خودکار انجام می دهند ، باید به طور همزمان گزینه ای را برای مشخص نکردن خصوصیات فرد فراهم کنند یا روش رد خود را به فرد ارائه دهند.
هنگامی که استفاده از تصمیم گیری خودکار باعث ایجاد تصمیماتی می شود که تأثیر عمده ای در حقوق و منافع فرد دارد ، آنها حق دارند برای توضیح موضوع به گردانندگان اطلاعات شخصی احتیاج داشته باشند و آنها حق دارند از این اطلاعات شخصی خودداری کنند متصدیان تصمیم گیری صرفاً از طریق روشهای تصمیم گیری خودکار تصمیم گیری می کنند.
این نزدیک به ماده 22 GDPR اتحادیه اروپا است که می گوید: "موضوع داده مجاز به تصمیم گیری صرفاً بر اساس پردازش خودکار از جمله مشخصات ، نخواهد بود. که منجر به اثرات حقوقی وی می شود یا به طور مشابه او را تحت تأثیر قرار می دهد. " اما از یک نظر ، پیش نویس قانون چین فراتر از GDPR با درج بند زیر است:
هنگامی که شخص حقیقی فوت می کند ، حقوق افراد در مورد فعالیت های مربوط به اداره اطلاعات شخصی مطابق مفاد این فصل توسط [از خویشاوندان بعدی.]
اگرچه مرگ به طور طبیعی موضوعی است که بسیاری تمایلی به بحث و گفتگو ندارند و یا حتی درباره آن فکر نمی کنند ، اما آنچه برای اطلاعات شخصی افراد پس از مرگ اتفاق می افتد ، به یک موضوع فوری تبدیل شده است. در ایالات متحده ، قانون امانت داری به دارایی های دیجیتال ، دسترسی به حساب های آنلاین شخص را هنگام مرگ مالک کنترل می کند. این قانون اساساً قدرت سنتی امانت داری را برای مدیریت دارایی های مشهود شامل دارایی های دیجیتالی گسترش می دهد. به یک امانتدار اجازه دسترسی به ایمیل ، متن و حسابهای رسانه های اجتماعی را نمی دهد مگر اینکه کاربر اصلی در یک وصیت نامه یا موارد دیگر به این امر رضایت دهد. همچنین به افراد اجازه می دهد تا از ابزارهای آنلاین ارائه شده توسط سرویس های دیجیتال برای تعیین نحوه رسیدگی به دارایی های دیجیتالی خود پس از مرگ استفاده کنند. در اتحادیه اروپا ، نه قانون اولیه و نه ثانویه (مانند GDPR) حفاظت از داده های پس از مرگ را پیش بینی نکرده اند. بنابراین شرکت هایی که اطلاعات شخصی کاربران متوفی را در اختیار دارند ، راه حل های موقت برای آنچه برای این داده ها اتفاق می افتد ارائه کرده اند ، و به عنوان مثال چه کسی – بستگان – می توانند به آن دسترسی پیدا کنند.
فقدان چهارچوب قانونی مشخص در سراسر جهان برخی را واداشت تا خواستار رسمیت حریم خصوصی پس از مرگ و حق افراد برای کنترل اطلاعات شخصی خود پس از مرگ شوند. با این حال ، همانطور که محقق ادینا هاربینجا در بررسی حریم خصوصی پس از مرگ 2017 در سال 2017 یادداشت کرد ، این کار باید به گونه ای انجام شود که حفظ حریم خصوصی و منافع آزادی بیان دیگران باشد. از آنجا که تعداد بیشتری از افراد در حال حاضر از اینترنت می میرند ، این مسئله به موضوعی تبدیل می شود که قانون گذاران در سراسر جهان باید به آن بپردازند. جالب است که به نظر می رسد چین اولین کسی باشد که این کار را انجام می دهد – نشانه این است که دیگر فقط به دنبال حریم خصوصی نیست ، بلکه گاهی پیش قدم می شود.
تصویر برجسته پیتر گریفین.
