پاسخ: LaserDisc
در سال 1978 به مخاطبان آمریکای شمالی معرفی شد، LaserDisc یک دیسک اپتیکال بسیار بزرگ بود و اکثر آنها 11.8 اینچ و اندازه پیتزا کوچک بود که دارای مزایای تکنولوژیکی بسیار بالاتری نسبت به کنونی فرمت های فیلم، VHS و Betamax. کیفیت ویدئو به طور قابل توجهی بهتر از دو گزینه مبتنی بر کاست بوده و دیسک می تواند و معمولا شامل چند آهنگ فراگیر صوتی در هر دو کدگذاری آنالوگ و دیجیتال در میان دیگر ویژگی های اضافی مانند کاهش کارگردان، تفسیر و اضافی که در فرمت های رقابت یافت نشد
با این حال، معایب سیستم LaserDisc (مخصوصا برای مصرف کنندگان آمریکای شمالی و اروپایی) مزایای آن را جبران کرد. دیسک ها بسیار عظیم بودند، حدود یک و نیم پوند وزن داشتند، انتشار فیلم ها چندان دور و در فرمت نبود، و کمترین میزان پذیرش برای ایجاد استودیو ها برای انتشار فیلم های بیشتر، کم بود. میزان اشباع خانواده در آمریکای شمالی در مالکیت حداکثر LaserDisc تنها 2 درصد بود. گرچه قیمت پخش کننده و دیسک در ژاپن مصنوعی پایین بود تا تشویق پذیرش، حتی پس از آن میزان اشباع آن تنها 10 درصد بود.
تولید فرمت و پخش در نهایت بازنشسته شد و تا سال 2001 تولید دیسک های جهان متوقف شد Pioneer، سازنده آخرین پخش کننده، تولید دستگاه های LaserDisc را در سال 2009 متوقف کرد. فرمت، با توجه به فیلم هایی که تنها در فرمت منتشر شده اند و هرگز در فرمت های دیگر (اکثر فیلم های بحث انگیز مانند Disney Song of the South و مبهم، سخت برای پیدا کردن فیلم های انیمیشن و سری)
تصویر توسط Kevin586 / ویکیمدیا
