هدف من این است که دو سیستم جداگانه داشته باشیم که یکی امن باشد حتی اگر دومین بدافزار باشد. رویکرد فعلی من این است که دو لپ تاپ جداگانه داشته باشیم و تنها راهی که این دو با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، ارسال پیام های متنی (بدون فایل) به یکدیگر از طریق ایمیل است – این نوع حداقل ارتباطات متن مبتنی بر ضرورت است.
من خیلی سفر می کنم و فکر می کنم که چگونه می توانم بسته خود را روشن کنم.
گزینه 1: از آنجایی که SSD را در لپ تاپ قدرتمند تر آسان است، می توانم به راحتی دو درایو SSD (یکی با سیستم امن و دیگری با سیستم امن تر) حمل کند. چیزی که من فکر می کنم می دانم: این دو درایو RAM و BIOS را به اشتراک می گذارند. آنها همچنین دستگاه های ورودی، صفحه نمایش و تعدادی از دیگر ماژول های سخت افزاری را به اشتراک می گذارند اما حدس می زنم که در اینجا کمتر مورد توجه است. آیا من چیزهای زیادی را در اینجا مشاهده کردم؟
گزینه 2: همان گزینه 1 است، اما من می توانم از یک چوب USB به "سیستم عامل امن" بوت کنم، در حالی که هارد دیسک سخت تر هنوز وصل شده است. ارائه یک سطح از امنیت؟
گزینه 3: همان گزینه 1، اما من همچنین می توانم RAM را نیز تعویض کنم.
گزینه 4: اجازه دهید یک تمشک برای استفاده از صفحه نمایش و دستگاه های ورودی لپ تاپ من بدون "گرفتن در تماس "با RAM، هارد دیسک و غیره از لپ تاپ من. آیا این امکان وجود دارد؟
پرسش های من عبارتند از:
a) گزینه دیگری وجود دارد؟ کدام گزینه بهترین تعادل بین امنیت، صرفه جویی در وزن و حداقل (یک بار و در حال انجام) را فراهم می کند؟
b) برای گزینه ای که پیشنهاد می کنید: سوراخ امنیتی باقی مانده چیست؟ چگونه حمله نادرست / دشوار می شود و چگونه سطح امنیتی را با امنیت پایه موجود مقایسه می کند ("سیستم امن" آنلاین است و ایمیل های مبتنی بر متن کمتر از سیستم امن دریافت می کند – نمی توانم این را تغییر دهم)؟
