[ad_1]
روزنامه اطلاعات روز
وزارت بهداشت افغانستان اعلام کرد که از یک میلیارد و ۹۰۰ میلیون دلاری که برای ارائه خدمات بهداشتی در افغانستان هزینه می‌شود، فقط ۵ درصد آن توسط حکومت افغانستان پرداخت می‌شود.
عبدالقدیر قدیر، رئیس عمومی برنامه‌ریزی وزارت بهداشت افغانستان که به مناسب گرامی‌داشت از روز جهانی بهداشت صحبت می‌کرد، گفته که ۷۲ درصد این پول توسط مردم و ۲۳ درصد نیز از کمک‌های جامعه جهانی تامین می‌شود.
وضعیت خدمات بهداشتی در افغانستان، کشته شدن یک فرمانده داعش در شمال افغانستان و سفر نخست وزیر پاکستان به کابل مهمترین عناوین مطالب تحلیلی روزنامه‌های صبح یکشنبه ۱۹ حمل/فروردین کابل است.
خدمات بهداشتی در افغانستان
روزنامه اطلاعات روز می‌نویسد رقم دقیق پولی که صرف توسعه خدمات بهداشتی شده، مشخص نیست، اما تردیدی نیست که در جریان این سال‌ها ده‌ها میلیون دلار صرف توسعه این بخش شده است. دستاورد حکومت اما در این زمینه بسیار ناکافی و اندک است.
اطلاعات روز نوشته که حتی ضعف خدمات صحی/بهداشتی، فساد در ارائه خدمات صحی به شهروندان و قانون‌شکنی و مسئولیت‌گریزی از مواردی است که سبب شده شهروندان کم‌ترین اعتمادی به نهادهای خدمات بهداشتی در داخل کشور نداشته باشند.
اطلاعات روز افزوده که نتیجه این بوده که هنوز دولت به اعتراف مقامات وزارت صحت عامه، صرفا توانسته‌اند ۲۳صد در ارائه خدمات صحی مورد نیاز شهروندان سهم داشته باشند.
روزنامه افغانستان ما نیز می‌نویسد که از سال ۲۰۰۲ به این طرف کمک‌های قابل توجهی در بخش صحت به مصرف رسید؛ اما به دلیل پایین بودن ظرفیتهای مسلکی، جنگ، ناامنی و فساد، درصد زیادی از این کمک‌ها ضایع شد و بخش بهداشت از ارائه قابل قبول خدمات صحی برای شهروندان عاجز ماند.
افغانستان نوشته که مشکل بحث صحت تنها به کمبود امکانات صحی مربوط نمی‌شود. دواهای بی‌کیفیت و تقلبی، دکترانی که اغلب در رشته‌شان آشنایی چندانی ندارند، نارسایی‌هایی که در بخش آموزشی وجود دارد، فساد و خویشاوند سالاری، سبب می‌شود که دکتران توانایی ارائه صحیح خدمات صحی به شهروندان را نداشته باشد.
افغانستان افزوده که دسترسی به خدمات صحی از حقوق اولیه انسان به شمار می‌رود و دولت‌ها مکلف است که در هر شرایطی زمینه ارائه خدمات ضروری صحی را برای شهروندان فراهم سازد.
داعش در شمال افغانستان
روزنامه آرمان ملی می‌نویسد که “گزارش‌های منتشره حاکی از آن است که پس از شکست داعشیان در سوریه و عراق، در حدود هشت هزار تن از جنگجویان فراری آنها از طریق پاکستان به مناطق مختلف افغانستان از جمله شمال، منتقل شده‌اند که این کار نیز پرسش برانگیز می‌باشد.”
آرمان ملی نوشته که جنگ با طالب و داعش امریست که تنها به عهده نیروهای افغانستان نیست؛ زیرا نیروهای دفاعی و امنیتی این کشور در واقع با جنگیدن با داعش و طالبان، به نیابت از کشورهای جهان می‌جنگند و از این رو نباید تنها گذاشته شوند.
آرمان ملی افزوده که باید از نیروهای جهانی خواسته شود که حضورشان در افغانستان تنها کار برای آموزش نیروهای دفاعی و امنیتی نباشد، بلکه آنان با مشارکت در جنگ های پیش‌رو، امکانات و تسهیلات دست داشته‌شان را در راستای سرکوب مخالفان مسلح بکار بندند.
روزنامه ماندگار نیز می‌نویسد که حمله هوایی به پایگاه فرمانده مشهور داعش در ولسوالی درزاب ولایت جوزجان اگرچه توسط نیروهای ناتو صورت گرفته، اما مسلما بر بنیاد همکاری اطلاعاتی مردمان محلی و هدایت ارتش ملی صورت گرفته است.
ماندگار نوشته که این همکاری‌هاست که آمار تلفات غیرنظامی را به صفر نزدیک می‌سازد و جلو رشد و تکثیر تروریستان در مناطق مختلف را می‌گیرد.
ماندگار افزوده که حکومت و نیروهای ارتش ملی باید با صداقت و اخلاص کامل به کار سرکوب تروریسم ادامه دهند تا در این راه، همواره از حمایت و همکاری مردم برخوردار باشند.
حق نشر عکس
Arg
شاهد خاقان عباسی، نخست وزیر پاکستان دیروز به کابل سفر کرد
سفر نخست وزیر پاکستان به کابل
روزنامه ۸صبح می‌نویسد در این تردیدی نیست که پاکستان به خواست خود با افغانستان وارد مذاکره نشده و دلیل سفر نخست‌وزیر یک کشور اتمی به کابل و چانه‌زنی با مقام‌های افغانستان، نتیجه فشارهای جهانی است.
به باور نویسنده سرمقاله روزنامه ۸صبح، “اگر فشارهای جهانی لازم بر اسلام‌آباد و راولپندی اعمال نمی‌شد، نه فرمانده عمومی ارتش پاکستان به افغانستان می‌آمد و نه نخست‌وزیر آن کشور به کابل قدم رنجه می‌کرد.”
۸صبح نوشته که بارها افغانستان برای حل مشکلش با پاکستان راه گفت‌وگو را در پیش گرفته؛ در زمان حامد کرزی هم مذاکرات جدی‌ای برای حل مشکل با پاکستان صورت گرفت. حکومت وحدت ملی هم در سال ۲۰۱۵ با پاکستان مذاکره کرد. حال هم افغانستان حاضر به مذاکره است. افغانستان بارها نشان داده که به هیچ وجه طرف‌دار ماجراجویی نیست.
۸صبح تاکید دارد که اما افغانستان هم باید این بار بسیار با دقت حرکت کند. روشن است که پاکستان زیر فشار جهانی است. این فشار باید به هر قیمتی حفظ شود. همچنین میانجی‌گران جهانی و منطقه‌ای باید تضمین کنند که پاکستان تعهداتش را عملی می‌کند.