[ad_1]

پخش این فایل در دستگاه شما پشتیبانی نمی شود.
بر اساس آمار سازمان ملل بیش از بیست هزار نفر از ولایتهای بادغیس و غور در غرب افغانستان به دلیل خشکسالی به ولایت هرات مهاجرت کردهاند.
به گفته این سازمان، خشکسالی با متاثر ساختن دو سوم ولایات افغانستان انتظار میرود که بیش از دو میلیون نفر را با کمبود شدید غذا و نیازمند کمکهای فوری رو برو کند.
حومه شرقی هرات، پناهگاه صدها خانواده از ولایت همجوار بادغیس شده است. خانوادههایی که تنها در چند ماه اخیر به هرات کوچیدهاند.
این خانوادهها مجبور هستند شبها و روزهای گرم تابستان را زیر چادر/خیمههای کوچک سر کنند.
چادرهایی که از بوریهای پلاستیکی ساخته شده و اصلا تاب مقاومت در برابر بادهای شدید هرات را ندارند.
مشکل اصلی اما کمبود مواد غذایی است. این خانوادهها میگویند از جایی که آب نبوده به محلی پناه آوردهاند که آنجا نان نمییابند.
میگویند سهم شان از کمک سازمانهای امدادرسان تا حال تنها آب بوده است.
شاه محمود که از ولسوالی قادیس ولایت بادغیس به هرات آمده میگوید:
“چاهها و چشمههای ما خشک شد کاریزها خشک شد. به مشکلات بسیار، یک ماه میشود که اینجا آمدیم. روزی سه بار آب با تانکر اینجا میرسد ولی هیچ کمک دیگر نمیشود. این زندگی مرگ است. این زندگی نابودی است. بینظمی، بیحجابی و نبود جای برای رفع حاجت.”
محمود شاه میگوید: “هیچ موسسهای تا اکنون به این خانوادهها کمک نکرده است.”
غم آب و نان به یکطرف، نبود خدمات بهداشتی، ادامه زندگی را برای اینها سختتر کرده است. آلودگی محیط و گرمای شدید زنان و کودکان را در برابر بیماریها آسیب پذیرتر کرده است.
- بحران کمآبی در افغانستان؛ ‘تیمم به جای وضو’
- افغانستان، بحران کم آبی، خشکسالی زراعت را به کجا میبرد؟
زندگی اینجا آنقدر طاقتفرسا شده که سختیهای جنگ را از یاد بسیاری اینها برده است.
سازمان ملل گفته که بیجا شدگان سرپناه، غذا و امکانات دیگر دریافت کردهاند. برای ارایه خدمات بیشتر به افراد آسیبپذیرتر مثل کودکان و زنان به حدود یک و نیم میلیون دلار دیگر نیاز دارند.
اما اینجا اینها میگویند آب میرسد اما نان هنوز دغدغه اصلی آنهاست، بقیه کمکها که سر جایش.
هزاران خانواده دیگر هم در منطقه “شیدایی” از قبل جابجا شدهاند.
در دو دهه اخیر دهها هزار خانواده از ولایتهای شمالغربی افغانستان به هرات پناه آوردهاند.
در گذشته جنگها و ناامنیها از علل اصلی مهاجرتهای داخلی بوده است.
بسیاریها میگویند که در مناطق اصلی شان امنیت جانی ندارند اما صدها خانواده که در چند ماه اخیر به هرات پناه آوردهاند، خشکسالی را عامل بیجا شدن و از دست رفتن هست و بود شان خوانده اند.