پروتکل های رمزگذاری شبکه چند لایه به طور خاص اطلاعات محرمانه یا یکپارچگی داده های باربری شما را انتقال نمی دهد. در حالی که SSL شکسته شده است (پروتکل SSL2 و SSL3)، TLS نسبتا قوی است، به ویژه TLS1.2 و TLS1.3 آینده. همانند SSH2 درست است (تقریبا تمام اتصالات SSH مدرن از SSH2 استفاده می کنند)، که همچنین از الگوریتم های قوی و امن استفاده می کند. پروتکل های متعدد لایه بندی خطر احتمال پیاده سازی یک پروتکل را برای حمله ی مرگبار آسیب پذیر می سازد و موجب می شود که لایه ی آن ها بدتر شود.
اساسا، تمام این پروتکل های مختلف، پیاده سازی الگوریتم های مشابه (یا معادل) هستند. هر دو TLS و SSH از DHE یا ECDHE برای ایمن مبادله کلید مخفی استفاده می کنند، هر دو از رمزهای قوی مانند AES برای رمزگذاری اطلاعات خود با کلید رمز مخفی پشتیبانی می کنند و هر دو از تکنیک های قوی مانند HMAC برای محافظت از یکپارچگی داده ها استفاده می کنند. آنها تنها در آنچه که برای بهینه سازی هستند متفاوت است. به عنوان مثال SSH دارای ویژگی هایی است که زمان تأخیر برای ارسال کلید های کلیدی را کاهش می دهد، در حالی که TLS دارای ویژگی های فراوانی برای پشتیبانی از PKI قابل اعتماد (زیرساخت کلی عمومی) است.
در عوض، شما باید یک پروتکل واحد را انتخاب کنید که برای نیازهای شما مناسب است از آن استفاده کنید. برای چیزی شبیه اتصال به پایگاه داده MySQL، احتمالا بهترین استفاده از TLS است. این برای این نوع اتصالات بهینه شده است، در حالی که SSH بهینه سازی های مختلفی دارد که ممکن است لازم نباشد. از لحاظ الگوریتم های رمزنگاری واقعی استفاده شده، همه آنها به همان اندازه قوی هستند.
